یکی از فعال ترین نهاد های علمی و فرهنگی منطقه خلجان کانون های مساجد می باشد که میتوان به کانون باقرالعلوم (ع) ، کانون مسجد امام حسین(ع) و کانون آل طاها اشاره نمود.
از جمله فعالیت های آنها برگزاری کلاس های آموزش قران کریم ، محفل شعر و مشاعره ، کلاس های خیاطی ، گلدوزی و گلسازی برای خواهران ، دوره های کمک های اولیه ، کلاس های رباتیک ، اردو های ورزشی و تفریحی و طرح های تابستانی برای اوقات فراغت نوجوانان و جوانان می باشد. در بین این کانون های ، کانون فرهنگی باقرالعلوم (ع) خلجان دارای قدمت طولانی تری بوده و از نظر سطح علمی و فرهنگی نه تنها در سطح استان آذربایجان شرقی مطرح می باشد ، بلکه دارای مقام های کشوری در رشته سرود و جمع خوانی می باشد.
از معروف ترین صنایع دستی خلجان ، می توان به شال پشمی اشاره کرد که در قدیم الایام از محبوبیت و کیفیت ممتازی برخوردار بود. از همین رو کارخانه های ریسندگی پشم گوسفند رونق داشته و همچنان نیز به فعالیت خود ادامه میدهند. و از استان های کردستان ، آذربایجان غربی و استان های همجوار پشم های مرغوب وارد این کارخانه ها شده و برای عرضه به بازرا مهیا می شود.
سید نورالدین عافی (زاده ۱۳۴۳ در محله خلجان تبریز) رزمنده و جانباز ۷۰٪ جنگ تحمیلی، که با روایت کتاب نورالدین پسر ایران وی باعث شناخته شدن در سطح کشور شد، وی در کتاب مذکور خاطرات نوجوانی خود در سال ۱۳۵۹ را توسط موسی غیور در سال ۱۳۷۳ طی ۴۰ ساعت مصاحبه به زبان ترکی و سپس به وسیله معصومه سپهریدر سال ۱۳۸۳ به تحریر درآورده که از ۱۶ سالگی پس از ۳ سال از آغاز جنگ
تحمیلی وارد جبهه شده و او حضور در گردانهای لشکر ۳۱ عاشورا را به عنوان
نیروی آزاد، غواص و فرمانده دسته در جبهههای مختلف تجربه کرده و بارها
مجروح شده است. که ۸۰ ماه از عمر خود را در جبههها گذراند و در نهایت
جانباز ۷۰٪ شد.
کبوترخانهها یا کفترخانهها که بدانها کبوترخان نیز اطلاق میشده، ساختمانهایی کهن هستندکه معمولاً به شکل استوانه ساخته میشدهاند. کبوترخانهها برای گردآوری کود کبوترها و دیگر پرندگان، جهت مصارف کشاورزی ساخته میشدهاست. کود کبوتر در گذشته استفادههای بسیاری در صنعت نیز داشته، از جمله صنعت دباغی در چرم سازی و ساخت باروت. از این رو شاه عباس صفوی مالیات نسبتاً سنگینی بر کبوتر خانهها بست.